Uczniowie klasy 3d w ramach realizacji projektu gimnastykowali swoją wyobraźnię poprzez skojarzenia. Dzięki tej metodzie łączymy elementy z różnych dziedzin – dobieramy słowa, myśli, które do siebie pasują. Kojarzenie polega na wydobywaniu informacji, w strukturze naszego umysłu, połączonych między sobą. Zatem to, z czym coś kojarzymy zależy od struktury powiązań informacji
w naszej pamięci. Już Arystoteles wyróżnił cztery prawa asocjacyjne. Według niego kojarzymy obiekty:

1. przez styczność w czasie – łączymy ze sobą sytuacje i ich elementy, które zdarzyły się w tym samym czasie. Np. konkretna melodia może kojarzyć się nam z konkretnym miłym zdarzeniem,

2. przez styczność w przestrzeni – budujemy powiązania między elementami sytuacji, które znajdują się w tym samym miejscu. Np. filiżanka i spodek,

3. przez podobieństwo – łączymy ze sobą obiekty podobne pod różnymi względami, np. fizycznie, znaczeniowo lub funkcjonalnie. Przykładem może być skojarzenie widelca z widłami (i brzmieniem obu słów
i wyglądem obu obiektów),

4. przez kontrast – niektóre pary obiektów zapamiętujemy, łącząc je z innymi,
o przeciwstawnych cechach, funkcjach czy znaczeniach. Np. dzień może przywoływać skojarzenie z nocą.

Na koniec dzieci otrzymały chusteczki, które przemieniły się w smoki z różnych krain, a kubek stał się kapeluszem, a nawet piórnikiem.

  

Uczniowie klasy 3d tym razem rozmawiali o przyjaźni. Na początku stworzyli mapę myśli, a następnie przeprowadzili ważną dyskusję, po której stwierdzili, że czasami zdarza się tak, że jedna osoba angażuje się
w przyjaźń bardziej niż druga. Poświęca swój czas i okazuje zainteresowanie. Choć okazywane przez nią zainteresowanie jest miłe i wartościowe – w nadmiarze bywa męczące. Bywa, że chociaż tak bardzo się staramy, wydaje Nam się, że Nasz przyjaciel Nas unika, albo przed Nami ucieka. Może to znak, że Nasze zaangażowanie jest dla niego przytłaczające, bo dobra przyjaźń to taka,
w której panuje równowaga.

    

Uczniowie klasy 3d mieli okazję na chwilę poznać pracę detektywa i profilera kryminalnego. Ogromną radością dla dzieci było poszukiwanie odcisków palców, a także możliwość zobaczenia profesjonalnych kart daktyloskopijnych
i pozostawienie odcisków swoich palców, dzięki czemu zobaczyli, że każdy z nas ma niepowtarzalne linie papilarne. Teraz już wiedzą, że karty daktyloskopijne służą do porównywania śladów z miejsca zdarzenia ze śladami pobranymi od osoby. Mogą służyć do udowodnienia przestępstwa albo do wyeliminowania kogoś z badań (np. śladów domowników, jeśli ktoś włamał się do ich mieszkania).
Dzieciom bardzo podobały się zajęcia i już czekają na kolejne.